Φρίντριχ, Κάσπαρ Ντάβιντ

(Friedrich, Γκράιφσβαλντ, Πρωσία 1774 – Δρέσδη 1840). Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης. Είναι ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος του γερμανικού ρομαντισμού. Λησμονήθηκε σχεδόν τελείως μετά τον θάνατό του, και μόνο στις αρχές του 20ού αι. άρχισαν να τον θεωρούν έναν από τους μεγαλύτερους Γερμανούς ζωγράφους και να εκτιμούν τα συναισθηματικά στοιχεία του έργου του. Σπούδασε στην Ακαδημία της Κοπεγχάγης (1794-98) και ύστερα εγκαταστάθηκε στη Δρέσδη, όπου, μαζί με τον φίλο του Ότο Ρούνγκε, έγινε μέλος του κύκλου των ρομαντικών ποιητών (Λούντβιχ Τικ, Νοβάλις, Φρίντριχ Σέλινγκ). Τα πρώτα έργα του Φ., απλά σχέδια με σέπια, διακρίνονται για την προσοχή στις λεπτομέρειες και την αναζήτηση των ζωγραφικών εντυπώσεων. Το πρώτο σημαντικό έργο του με λάδι (1807) ήταν ένα εικονοστάσιο για την Αγία Τράπεζα ενός πύργου. Ο Σταυρός στο βουνό, το Μοναχός κοντά στη θάλασσα και το Τοπίο με ουράνιο τόξο δημιουργήθηκαν το 1809. Το 1810 ο Φ. έγινε μέλος της Ακαδημίας του Βερολίνου και γνώρισε τον Γκέτε, ο οποίος είχε ήδη εκτιμήσει την παρατηρητικότητα του ζωγράφου και την ευαισθησία του στο φυσικό θέαμα. Κύριο θέμα της τέχνης του –που είχε τις ρίζες της στον επαρχιακό ρεαλισμό του 18ου αι.– είναι ακριβώς το τοπίο, εμπνευσμένο ιδιαίτερα από τον τόπο του, στο οποίο η ανθρώπινη μορφή εμφανίζεται σπάνια. Στους πίνακες του Φ., όπου κυριαρχούν οι γκρίζοι και οι καστανοί τόνοι, τα χρώματα τείνουν να περιοριστούν στην αξία τους και να τονιστούν μάλλον με τη σκιά και το φως. Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ: «Βράχια». Ο Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης, που έδωσε τα καλύτερα δείγματα της τέχνης του στα τοπία, ξεχάστηκε μετά το θάνατό του και μόνο κατά τις αρχές του αιώνα μας η κριτική τον έφερε στην επιφάνεια. (Συλλογή Όσκαρ Ράινχαρτ, Βίντερτου, Ελβετία).